kadzidło

(...) jest hedonistyczny i ognisty. Początek jest mocno żywiczny, głęboki, gęsty jak sosnowy syrop. Potem drzewna krew powoli schnie, ewaporując staje się jęzorami kadzidła , pełnymi organicznego dymu, gorącymi i ciemnoczerwonymi jak piekło. Czuję węgiel z jabłoni, czy innego drzewa dającego owoce, słodkie wspomnienie życia (...)